Dag 16: Alvor

Een dagje rondhangen bij de tent en in het zwembad levert je veel informatie op over je campingburen. Waar ze vandaan komen, is vaak al te zien aan de kentekenplaat van de auto, hoewel er hier in Portugal ook veel toeristen rondrijden in een gehuurde auto. Als de auto niet in de buurt staat, kun je altijd flarden van gesprekken opvangen en woorden herleiden naar hun afkomst. De ochtendrituelen van de diverse buren kunnen ook onderling nogal verschillen. Waar wij de ochtend beginnen met een broodje en een kop koffie, zie ik een van de buurkinderen om acht uur slaperig zijn tent uitkomen met een fles cola en een zak chips.
Zijn vader, een kapoeira docent met dreadlocks, gaat even later liggen chillen in de hangmat die naast onze auto hangt. Stoelen en een tafel hebben ze niet meegenomen dus ze maken dankbaar gebruik van de vele boomstronken en stenen die de camping rijk is. Een aantal familieleden van het gezin komt op visite en het uitbundige gezelschap praat tegen elkaar alsof ze doof zijn terwijl ze nog geen halve meter uit elkaar staan. Het gesprek wordt gevoerd midden tussen onze tafel en stoelen, wat zitten (voor ons) onmogelijk maakt. Ongeveer een half uur lang kunnen we niet veel meer dan toekijken en ons verbazen. De kinderen hebben het luide stemgeluid van hun ouders overgenomen en communiceren de meeste tijd schreeuwend met elkaar maar ook met anderen.
Dan te bedenken dat we elk woord kunnen verstaan, de campingburen komen namelijk gewoon uit Amsterdam. Later die avond breken ze hun tent af en pakken hun tas weer in. We zwaaien ze vrolijk uit als ze langsrijden in hun auto op weg naar een volgende bestemming. Genietend van een biertje brengen we een rustige avond door bij de tent met op de achtergrond vage geluiden van het vele ‘Alee’ van onze gezellige Belgische buren.